Mandy’s Journey #10: Wanhopig maar toch blij

In de vorige blogs vertelde ik al dat ik gestart was met het Carb Cycle, wat dus om en om 1 dag koolhydraatarm en 1 dag meer koolhydraten betekent. Een hoop geplan en gedoe, zeker als je al een week van tevoren je boodschappen doet. Maar na een week of 3 had ik dit wel aardig onder de knie. Al die moeite zou prima zijn, als het ook iets zou doen. Nou dat deed het dus mooi niet. Ik schommelde heen en weer tussen 2 à 3 kilo en daardoor raakte ik het langzaam beu. Ik merkte dat mijn motivatie hiervoor afnam, samen met mijn motivatie om überhaupt door te zetten.

Gelukkig, mochten we vorige week EIN-DE-LIJK weer naar de winkel van HAB zodat we weer eens alles goed konden meten én repen konden inslaan. Mijn vaste coach Pim was er dit keer niet want hij is papa geworden van een prachtige dochter. Hoe leuk! Gefeliciteerd! Daarom word ik nu tijdelijk begeleid door coach Geert.

In de gehele tijd dat we niet naar de winkel konden, ben ik niet aangekomen óf afgevallen (alhoewel het tussendoor enorm op en neer ging). Dus dat is in principe een goed teken, gezien de lockdown, het niet naar de sportschool kunnen en het bijna onmogelijke thuissporten. Het nadeel daarentegen was wel dat mijn vetmassa was gestegen met bijna 2%. Dit betekent: ondanks dat ik niet ben afgevallen, ik wel spiermassa ben verloren en vetmassa erbij heb gekregen. Dat zal zeker een gevolg zijn van het minder kunnen sporten, maar dat maakt het niet minder jammer.

Omdat ik op dit moment dus op een punt ben gekomen dat ik eigenlijk niet meer weet wat ik kan doen om het afvallen weer op gang te krijgen, had Geert een rigoureus plan. Ik moest mijn Carb Cycle nog even volhouden, maar dan nog strenger. Dus om en om 2 dagen koolhydraatarm en 1 dag meer koolhydraten. Toen ik dat hoorde schrok ik wel. Want eigenlijk kwam dat helemaal niet zo goed uit.

De reden daarvoor is, dat ik (gaan we weer) EIN-DE-LIJK een baan heb! Yayyy! Op deze eindelijk moet nog veel meer nadruk liggen dan de vorige, want ik heb na een ongelofelijk lange zoektocht van ruim 2,5 jaar een baan. Jullie willen niet weten hoeveel bloed, zweet en tranen dat heeft gekost al die tijd. Dat het nu eindelijk gelukt is, is nog altijd niet te bevatten. Het is supersnel gegaan, want tussen mijn verzonden sollicitatie en mijn eerste werkdag zaten amper twee weken.

Maar hoe blij ik er ook mee ben en hoe leuk de baan is, na bijna 3 jaar thuiszitten is dit wel een enorme verandering. Zowel mentaal als fysiek en ook zeker qua dagritme en dus eetritme. Daarnaast reis ik met het openbaar vervoer en wandelen we in de pauzes van de dagen dat ik op kantoor ben. Dit betekent dus: meer lichaamsbeweging. Wat nu natuurlijk wel goed uitkomt aangezien het sporten minder is.

Om terug te komen op het nieuwe voorgestelde Carb Cycle. Ik had het in mijn eerste week zo weten te plannen dat ik mijn dagen met veel koolhydraten had op de dagen dat ik op kantoor werk (ik werk nu gedeeltelijk op kantoor zodat ik zo snel mogelijk ingewerkt ben) en mijn koolhydraatarme dagen op de dagen dat ik thuis was (of vrij ben). Want hoe ga ik de gegrilde aubergines, courgettes, paprika’s die ik nu vaak als lunch at, op kantoor eten. Nu kon ik gewoon mijn boterhammen meenemen. Net zo makkelijk.

Maar Geert verzekerde mij, dat dit voor nu waarschijnlijk de beste optie was en dat we het voor 2 weken zouden proberen. Om alles in mijn lijf even een soort boost te geven en te kijken hoe dat uit zou pakken.

Ik koos ervoor om dit te proberen en dat betekende dus: ‘meal prepping’. De avond van tevoren een grote gevulde bak salade voorbereiden zodat ik die niet ’s ochtends vroeg nog hoef te maken. Want ik ken mezelf, dat wordt hem gewoon niet. Samen met een bak kwark en een eiwitreep (thank god dat ik die nog wel mag, want dat is nog een beetje gemak) pakte ik mijn tas in deze week. Het kostte wat tijd, maar eigenlijk was die grote bak sla op mijn werk best een welkome en vullende lunch.

Ik ben nu bijna een week bezig met deze nieuwe Carb Cycle en ik moet eerlijk bekennen dat hij wel wat meer moeite kost dan om de dag. Zeker met het avondeten, als Robin wel zoete aardappels erbij eet of rijst (in plaats van bloemkoolrijst), denk ik nu sneller: “Hmm, had ik dat ook maar.” Daarbij komt het feit dat ik vandaag gewogen heb, om te kijken hoe het ervoor stond voor ik deze blog ging schrijven, en ook daar werd ik niet heel gelukkig van. Want ondanks dat ik echt ook deze week mijn best weer doe, was er 4 ons bij en ben ik nu bang dat ook dit niets doet. Maar we moeten nog een week en we houden stug vol. Dan mag ik terug naar HAB en zal ik zien wat het écht heeft gedaan.

Er is een hoop gebeurd in mijn leven sinds mijn vorige blog. Op dit moment ben ik dus een beetje wanhopig en tegelijkertijd heel blij met alle nieuwe dingen in mijn leven. Dus als het afvallen nu ook weer op gang komt, is mijn échte nieuwe start helemaal compleet.

Tot snel!

Mandy