Mandy’s journey #3: Afvallen als control freak in coronatijd

Vanmorgen gaf de weegschaal 5x een ander getal aan (ik mag eigenlijk maar 1 keer per week wegen, daar kom ik later op terug). Een aantal jaar geleden had ik zo’n fancy weegschaal die alles zogenaamd zou meten. Dus ook je vetpercentage, vocht, zelfs hoeveel je botten wegen. Toen had ik een keer echt mijn vetpercentage laten meten en bleek de weegschaal helemaal niet te kloppen. Daarna heb ik ook meteen een simpeler model gekocht. Een die gewoon, heel basic, alleen kilo’s aangeeft. Wel een digitale variant en dat is iets waar ik nu toch wel aan begin te twijfelen. Het is iedere keer namelijk maar de vraag hoe hij het weer gaat doen.

Bij HAB gebruiken ze analoge weegschalen en nu zit ik er toch steeds meer aan te denken om zo’n weegschaal aan te schaffen. Al zal dat wel weer een ander probleem met zich meebrengen, want die zijn een stuk minder precies qua cijfer achter de komma.

Misschien dat ik het in mijn vorige blog al liet doorschemeren, maar ik kan een enorme control freak zijn. Ik kan mijzelf helemaal gek maken met een gram meer of minder op de weegschaal. Ondanks dat ik mijzelf de regel van maximaal 1 keer per week wegen heb opgelegd, is het moeilijk om dit vast te houden. Op een of andere manier wil ik graag controle hebben over de dingen in het leven waar je geen controle over kunt hebben. In dit geval over hoeveel, hoe snel en op welke manier ik afval.

Ik weet dondersgoed dat als je er iedere dag weegt, je weinig resultaat ziet. Sterker nog: wat me keer op keer wordt verteld, is dat gewicht fluctueert en dat je de ene dag zwaarder bent dan de andere dag. Toch verzin ik voor mijzelf iedere keer weer een smoes om extra keren per week op de weegschaal te staan. Zoals: “Vandaag had ik een goede work out, toch even zien of het iets heeft gedaan” Of: “Gisteren had ik mijn ‘cheat’ maaltijd, eens kijken of dit tot rampzalige gevolgen heeft geleid”. Nu ik het zo typ, verklaar ik mijzelf lichtelijk voor gek en tóch blijf ik het doen. Het fijne van het Premium Programma bij HAB is dat je iedere twee weken mag komen wegen en ook daadwerkelijk een afspraak kan inplannen. Zodat je zeker weet dat je meteen aan de beurt bent en dit is weer een extra controlemoment.

Overigens komt mijn perfectionisme niet alleen terug in het wegen. Ook mijn eetmomenten plannen op een dag is een heel strak regime. Voor ik aan dit schema begon, at ik namelijk maar drie of hooguit vier keer op een dag. Nu eet ik 6 maaltijden per dag en om te zorgen dat ik dit niet vergeet, maak ik lijstjes. Iedere ochtend als ik ontbijt (wat weinig structuur bevat aangezien ik nog altijd geen baan heb…) maak ik een lijstje met tijden waarop ik ongeveer moet eten. Iedere keer met minstens 1,5 en maximaal 2,5 uur ertussen. Zo heb ik ook hier weer duidelijkheid in en natuurlijk controle over. Ik word hier weleens om uitgelachen, maar voor mij werkt het. Enerzijds zodat ik geen maaltijden oversla of vergeet, anderzijds zodat ik tussendoor niet iets pak wat niet mag.

Het is nu wel duidelijk dat ik van controle en duidelijkheid houd, al weet ik natuurlijk dat het zo niet werkt in het leven. Ik houd ervan als dingen gaan zoals ik gepland heb, maar dit is natuurlijk totaal niet realistisch. Zeker in deze bizarre en onzekere coronatijd gaat eigenlijk niets zoals gepland. Alle leuke of gezellige dingen die gepland stonden dit jaar zijn allemaal niet doorgegaan (op een midweekje samen in in Nunspeet na). Concerten, verjaardagen, etentjes, alles is anders. Ik merk dat ik er nog altijd van baal, zoals ieder ander denk ik.

Vroeger (of ja, vorig jaar dus) kon ik soms echt boos of geïrriteerd worden als iets anders liep dan verwacht. Gelukkig merk ik nu dat ik daar gemakkelijker mee om kan gaan. Ik begin zelfs te wennen aan het feit dat ik verwacht dat iets niet doorgaat. Het is nou eenmaal zo. Ik zou er graag iets aan willen veranderen, maar ik denk dat we nog wel even in deze situatie zitten. Net als nu.

Deze week was de persconferentie waarin is aangekondigd dat er voor 2 weken lang weer nieuwe maatregelen bijkomen. Voor mij persoonlijk betekent dit vooral dat er geen groepslessen zijn. Geen BodyPump dus voor nu. De vraag is natuurlijk: blijft het bij die 2 weken? Gelukkig blijft de sportschool wel open en kan ik nog wel fitnessen.

Doordat de teamsporten nu ook stilliggen, heeft vriendlief ook geen handbaltrainingen en -wedstrijden op dit moment. Dus ik heb een heel leuk sportmaatje die het sporten en fitnessen een heel stuk gezelliger maakt. Dit maakt het makkelijker om ook daadwerkelijk meerdere keren in de week te blijven sporten. Handbal blijft soms wat confronterend voor mij, maar het is gelukkig heel leuk om samen de liefde voor deze sport te kunnen delen. Nu kan ik mijn fanatisme kwijt op de tribune waar ik mijn vriend en mijn broertje iedere wedstrijd heel enthousiast aanmoedig. Tenminste, wanneer corona weer op zijn retour is en ons leven weer een beetje terug gaat naar normaal.

Tot snel!

Mandy