Mandy’s journey #9: Jojo-plateau

De titel van deze blog zegt het al. Ik heb een serieus plateau bereikt. Maar wel een die jojoot. Normaal blijf ik dan enige tijd op een zelfde gewicht steken. Maar nu schommel ik tussen ongeveer 3 kilo heen en weer. Dit kan letterlijk per dag verschillen. Soms ben ik blij dat er ineens 2 kilo af is, maar de dag daarna is er weer 3 kilo bij. Toch volg ik mijn schema goed. Sinds mijn vorige blog ben ik bezig met een Carb Cycle, wat dus inhoudt: de ene dag koolhydraatarm eten en de andere dag juist meer koolhydraten dan “normaal”.

Ik had gehoopt dat ik goed nieuws kon melden over mijn traject nu ik een paar weken bezig was met dit schema. Maar helaas, het heeft nóg niet gedaan wat ik en ook mijn coach Pim hoopten. Al moet ik heel eerlijk bekennen dat ik tijdens deze twee weken ook wat extra gezondigd heb. Het was namelijk Valentijnsdag! Een uitgebreid ontbijt, een uitstapje naar onze favoriete plek Scheveningen en nog een driegangenmenu om het af te sluiten. Dat past niet helemaal in het schema. Maar wat ik de afgelopen maanden ook heb geleerd is dat ik het soms even los moet laten en genieten. Sowieso met dat ene “cheatmoment” in de week. Maar soms mag dat ook iets gekker zijn, zeker met speciale gelegenheden.

In deze lastige coronatijd zijn er helaas niet heel veel speciale gelegenheden die ook daadwerkelijk door kunnen gaan, dus moeten we maar extra genieten van die momenten die er wel zijn. Voor mij bestaat het even los kunnen laten en genieten nou eenmaal vaak ook uit lekker eten. 

Het gekke was dat ik juist na deze dagen ineens weer wel afgevallen was. Helaas werd dat later weer teniet gedaan, toen ik juist wel weer goed bezig was met mijn schema. Ik vind het heel vervelend, heel vreemd en ik merk dat ik er ondanks alles toch wel door word gedemotiveerd. Gelukkig is daar Pim die me juist in deze tijd nog meer ondersteunt door een keer extra te checken hoe het gaat en nu al nadenkt over de volgende stappen die we kunnen uitproberen om me weer “back on track” te krijgen(voordeel van het Premium Pakket☺).

Het gemis van de sportschool wordt steeds groter en groter. Waar ik het voorheen vreselijk vond om naar de sportschool te gaan (want ik mis handballen, competitie en teamsport) merk ik nu steeds meer dat ik het toch fijner vond dan ik wilde toegeven. Zeker de laatste maanden, zeker doordat ik resultaten begon te merken en te zien. Thuis sporten is écht zo mijn ding niet en dat zou heel goed de reden kunnen zijn waardoor het nu minder goed gaat. Want de thuis work-outs slaan eigenlijk nergens op. Waardoor zowel mijn animo als die van mijn vriend alleen maar verder afneemt om het ook daadwerkelijk te doen. Gelukkig wordt het nu weer (eventjes?) mooier weer en is het dus weer wat aantrekkelijker om naar buiten te gaan om te bewegen. Pim gaf ons laatst de tip om onze weerstandsbanden mee te nemen naar het park als het mooi weer wordt. Om daar oefeningen te doen en meteen rondjes te lopen als cardiotraining. Maar ja, nog een nadeel van deze tijd is dat op het moment dat het mooi weer wordt, het park overvol is. En dan bedoel ik ook echt o-o-óvervol. Ik schrok gewoon van hoe druk het was tijdens het eerste weekend dat het zonnetje weer door kwam en de temperaturen stegen. Ik snap het wel, want na zo lang binnen zitten is de drang om de zon te kunnen voelen alleen maar groter! 

Nu we jammer genoeg niet bij Health Advies Breda binnen kunnen lopen, kan ik dus nog altijd niet zien hoe het staat mijn met vetpercentage. Want wat zou die nu doen, nu ik qua gewicht al een aantal weken onverklaarbaar stil sta? Zou die wel zakken? Om dus naast mijn gewicht nog een andere vorm van meten toe te voegen, meet ik mijn omvang. Dit deed ik al vanaf het begin, maar nu is dit ook een extra meting die ik doorgeef aan mijn coach om zo een beetje te kunnen zien wat er gebeurt. De laatste weken gaan daarin ook niet heel hard, al gaat er ondanks dat mijn gewicht stil staat, soms toch nog 0,5 à 1 cm per week af. Soms ook helemaal niets, maar het is toch fijn om te weten dat er nog iets gebeurt. 

Om toch met een redelijk vrolijke noot te eindigen in dit enigszins negatieve stuk, heb ik besloten om mijn afgevallen centimeters met jullie te delen! Want als ik naar het totaal aantal centimeters kijk, word ik stiekem best vrolijk.

Oké, komt het:

Mijn borst is in totaal al 10,5 cm kwijt. Mijn taille al 17 cm! (Yayy, dit klinkt echt als heel veel) Mijn heupen gaan iets minder snel, maar die zitten op 8 cm. Mijn buik zit nu op 11 cm. Mijn armen (want tja, die kipfilets mogen ook een stuk minder!) zijn 8 cm kwijt en mijn bovenbenen al 11 cm. Ook meet ik mijn kuiten, niet dat die heel veel vet bevatten. Maar hoe tof zou het zijn als ik straks eindelijk overknee laarzen aankan? Toch stiekem een soort van stille wens. Al zal je zien dat ze weer totaal uit het straatbeeld verdwenen zijn als ik ze eindelijk aan kan. Want mijn kuiten lopen een beetje achter en zijn pas 3 cm kwijt. 

Voor nu hebben mijn coach Pim en ik besloten om toch nog even door te zetten met het Carb Cycle omdat het waarschijnlijk ook tijd nodig heeft om te werken (en omdat ik dus een “cheatweekend” tussendoor heb gehad en het daarom misschien geen goed beeld geeft). Ondertussen hoop ik heel hard dat er snel uitzicht komt over wanneer ik weer vol kan gaan sporten om meer centimeters, vet en natuurlijk kilo’s kwijt te raken. Maar vooral om weer te voelen dat ik daadwerkelijk een betere gezondheid begin te krijgen, want dat gevoel begin ik langzaam weer een beetje kwijt te raken. 

Tot snel!

Mandy